وقتی می‌خواستند نمونۀ برخورداری از شهرت و ثروت و مکنت و کامروایی را نشان دهند،

انگشت‌ها به‌سمت او نشانه می‌رفت؛ اما همین‌ها که نهایت آرزوی دیگران بود، او را به‌ستوه

آورده بود. «بیرون»‌اش دیگران را کشته بود و «درون»اش خودش را. همه چیز داشت؛ اما کسی

هم باور نمی‌کرد مثل مرغ سَرکنده بال‌بال می‌زند که دستش تهی است از آنچه «باید».

***

لزوم هدف‌داری برای هر عاقل، از روز روشن‌تر است، برای تمام کارهای زندگی هم هدف و

برنامه داریم؛ اما برای اصل زندگی و ابدیّتمان چطور؟!

نکند در فرورفتن در تلاش معاش، مجال اندیشیدن را از ما گرفته باشد و ندانیم هدفمان واقعاً

دنیاست یا آخرت؛ حتی با نگاه به سبک زندگیمان هم آن را نفهمیم.

نارضایتی از زندگی، ناآرامی، سردرگُمی، افسردگی، روزمرّگی، پوچی، بیماری‌های روانی و... ؛

مبادا این‌ها برایمان دردبی‌درمان شده باشد.

اصلاً دغدغه‌دار بندگی آگاهانه و همیشه با نشاط هستیم؟ در پی دیدن خدای نادیدنی و

یافتنش با تمام وجود چطور؟

هیچ می‌دانیم مهدی‌گونه‌شدن و همیشه همراه ایشان بودن، شدنی است؟

کیست که نخواهد حجش تجلی کامل هدف خلقت باشد؟

***

زیروبَم راه و نیز مقصدِ مطلوب خالق هستی را در این کتاب،

یعنی «هدف خلقت»، جست‌وجو کنید.