بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

♦ قالَ هِیَ راوَدَتْنی‏ عَنْ نَفْسی‏ وَ شَهِدَ شاهِدٌ مِنْ أَهْلِها إِنْ کانَ قَمیصُهُ قُدَّ مِنْ قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَ هُوَ مِنَ الْکاذِبینَ (26) وَ إِنْ کانَ قَمیصُهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ فَکَذَبَتْ وَ هُوَ مِنَ الصَّادِقینَ (27) فَلَمَّا رَأى‏ قَمیصَهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ قالَ إِنَّهُ مِنْ کَیْدِکُنَّ إِنَّ کَیْدَکُنَّ عَظیمٌ (28) ♦

و آن دو به‌سوی در از یکدیگر پیشی گرفتند و زن پیراهن وی را از پشت پاره کرد و در کنار در، آقای زن را یافتند. زن گفت: جزای کسی‌که قصد بدی به خانوادۀ تو کرده، جز اینکه زندانی یا کیفر دردناکی شود، چه خواهد بود؟ یوسف گفت: او از من کام خواست و شاهدی از خانوادۀ آن زن شهادت داد که اگر پیراهن او از جلو پاره شده، زن راست گفته و او از دروغگویان است و اگر پیراهنش از پشت پاره شده، پس زن دروغ گفته و او از راستگویان است. پس چون [شوهرش] دید پیراهن او از پشت پاره شده، گفت: بی‌شک این از مکر شما زنان است که به‌راستی مکر شما زنان بزرگ است.