بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

♦ یا صاحِبَیِ السِّجْنِ أَ أَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ أَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ (39) ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلاَّ أَسْماءً سَمَّیْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُکُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنِ الْحُکْمُ إِلاَّ لِلَّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِیَّاهُ ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ (40) یا صاحِبَیِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُکُما فَیَسْقی‏ رَبَّهُ خَمْراً وَ أَمَّا الْآخَرُ فَیُصْلَبُ فَتَأْکُلُ الطَّیْرُ مِنْ رَأْسِهِ قُضِیَ الْأَمْرُ الَّذی فیهِ تَسْتَفْتِیانِ (41) ♦

ای دو رفیق زندانی‌ام، آیا خدایان پراکنده بهترند یا خدای یگانۀ قهار؟ شما غیر خدا، جز نام‌هایی را که خود و پدرانتان آن‌ها را نامیده‌اند، نمی‌پرستید که خداوند بر آن هیچ دلیلی نازل نکرده است. حکم فقط از آنِ خداست [و] فرمان داده است غیر او را نپرستید. این دین استوار است؛ ولی بیشتر مردم نمی‌دانند. ای دو یار زندانی من، اما یکی از شما صاحب خود را شراب می‌دهد و اما دیگری بر دار می‌شود و پرندگان از سر او می‌خورند. موضوعی که شما دو تن از من نظر خواستید، قطعی و حتمی است.