بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
♦ فَلَمَّا رَجَعُوا إِلى أَبیهِمْ قالُوا یا أَبانا مُنِعَ مِنَّا الْکَیْلُ فَأَرْسِلْ مَعَنا أَخانا نَکْتَلْ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ (63) قالَ هَلْ آمَنُکُمْ عَلَیْهِ إِلاَّ کَما أَمِنْتُکُمْ عَلى أَخیهِ مِنْ قَبْلُ فَاللَّهُ خَیْرٌ حافِظاً وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمینَ (64) ♦
و چون نزد پدرشان بازگشتند، گفتند: ای پدر، پیمانه [و سهم غلّه] از ما منع شد. برادرمان را با ما بفرست تا سهم خویش بگیریم و ما حتماً نگهبان او خواهیم بود. [یعقوب] گفت: آیا دربارۀ او از شما خاطرجمع باشم، همانطورکه پیشتر در مورد برادرش به شما اطمینان کردم؟ [ولی] خداوند بهترین حافظ است و او مهربانترین مهربانان است.