بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُکِّرَ بِـَٔایَـٰتِ رَبِّهِۦ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِىَ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ ۚ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَفِىٓ ءَاذَانِهِمْ وَقْرًا ۖ وَإِن تَدْعُهُمْ إِلَى ٱلْهُدَىٰ فَلَن یَهْتَدُوٓا۟ إِذًا أَبَدًا (57) ♦

و چه کسی ظالم‌تر است از آن که به نشانه‌های پروردگارش تذکر داده شد سپس از آن‌ها رویگردان شد و دستاورد پیشین خود را فراموش نمود؟! حقّا که ما بر دل‌های آن‌ها پوشش‌هایی [از قساوت و شقاوت] قرار دادیم که نفهمند و در گوش‌های [دل] آن‌ها سنگینی‌ای نهادیم و اگر آن‌ها را به سوی هدایت بخوانی هرگز با این حال هدایت نخواهند شد.❋