بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

 ♦ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یُحِیطُونَ بِهِۦ عِلْمًا (110) وَعَنَتِ ٱلْوُجُوهُ لِلْحَىِّ ٱلْقَیُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (111) وَمَن یَعْمَلْ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَـٰتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا یَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا (112) ♦

خداوند آنچه را از آن‌ها [در دنیا] گذشته [عمرها و عمل‌ها] و آنچه را در آینده دارند [پاداش‌ها و کیفرها] می‌داند و آن‌ها به حالات خود و علم خداوند احاطه علمی ندارند. ❋ و [در آن روز] چهره‌ها [که نمودار حالات درونی است] در برابر خداوند زنده و پاینده و برپادارنده هستی ذلّت و خضوع خواهند داشت و البته کسی که بار ظلم را حمل کند نومید [از رحمت حق] خواهد بود. ❋ و هر کس عمل‌های شایسته‌ای انجام دهد در حالی که مؤمن باشد هرگز نه از ستم و کم شدن حق خواهد ترسید و نه از خردشدن شخصیت خواهد هراسید.❋