بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

 ♦ وَکَذَ‌ٰلِکَ نَجْزِى مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ یُؤْمِنۢ بِـَٔایَـٰتِ رَبِّهِۦ ۚ وَلَعَذَابُ ٱلْءَاخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَىٰٓ (127) أَفَلَمْ یَهْدِ لَهُمْ کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّنَ ٱلْقُرُونِ یَمْشُونَ فِى مَسَـٰکِنِهِمْ ۗ إِنَّ فِى ذَ‌ٰلِکَ لَءَایَـٰتٍ لِّأُو۟لِى ٱلنُّهَىٰ  (128) وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّکَ لَکَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُّسَمًّى  (129) ♦

و این چنین [در دنیا] جزا می‌دهیم کسی را که اسراف نموده [از حد تجاوز کند] و به آیات و نشانه‌های پروردگار خود ایمان نیاورده باشد و البته عذاب آخرت سخت‌تر و پایدارتر است. ❋ پس آیا مایۀ هدایت آن‌ها [کفّار مکه] نمی‌شود این که گروه‌های بسیاری از مردم را پیش از آن‌ها هلاک کردیم که اکنون این‌ها در مساکن آن‌ها راه می‌روند [مانند مرور اهل مکه به مساکن عاد در یمن و ثمود و اصحاب ای که در شام، و قوم لوط در فلسطین]؟! همانا در این [حوادث] نشانه‌هایی [از توحید و قدرت و قهّاریت خدا] برای خردمندان است. ❋ و اگر نبود سخنی که از پروردگارت گذشته [حکم قطعی مندرج در لوح محفوظ، که آن‌ها را دفعتاً عذاب نکند] و نیز مدت تعیین شده [برای عمر و زندگی آن‌ها] بی‌تردید [عذاب گذشتگان بر آن‌ها] لازم می‌شد [و همه را یک جا هلاک می‌کردیم.] ❋