بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

 ♦ وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ یَـٰوَیْلَنَآ إِنَّا کُنَّا ظَـٰلِمِینَ (46) وَنَضَعُ ٱلْمَوَ‌ٰزِینَ ٱلْقِسْطَ لِیَوْمِ ٱلْقِیَـٰمَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْـًٔا ۖ وَإِن کَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَیْنَا بِهَا ۗ وَکَفَىٰ بِنَا حَـٰسِبِینَ (47) ♦

و حتما اگر اندکی از عذاب پروردگارت به آن‌ها برسد بی‌شک می‌گویند: ای وای بر ما، همانا ما ستمکار بودیم! ❋ و ما در روز قیامت [برای سنجیدن عقاید و صفات و عمل‌های مکلفین] سنجش‌ها و ترازوهای عادلانه می‌نهیم، پس به هیچ‌کس هیچ گونه ستم نمی‌شود و از استحقاقش کاسته نمی‌گردد و اگر [عمل مکلف در خردی] به وزن دانه خردلی هم باشد آن را می‌آوریم و همین کافی است که ما حسابگریم.❋