بسم الله الرحمن الرحیم
ماه رجب گذشت. دربارۀ ماه رجب میگویند: ماه رجب ماه استغفار است که مرتب باید در آن توبه کنیم تا پاک شویم. پس از این ماه، به ماه شعبان وارد میشویم، این ماه، ماه بسیار پربرکتی است. ماه شعبان ماه متخلقشدن به اخلاق پیامبر(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) است؛ چون ماه نبی خداست: «وَ هَذَا شَهْرُ نَبِیِّکَ سَیِّدِ رُسُلِکَ».
یک ماه متعلق به سید رسولان است. این یعنی چه؟ یعنی ما باید یک ماه پیامبر(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) را جلویمان نگاه داریم و سعی کنیم اخلاق و رفتار و عقائدمان را با ایشان تطبیق دهیم. باید یک ماه به این تابلو نگاه کنیم که اگر این کار را کردیم، اجازۀ ورود به ماه رمضان، ماه میهمانی پروردگار، به ما داده میشود. باید پاک شویم.
پیامبر(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) وقتی وارد ماه شعبان میشدند، به خودشان سخت میگرفتند: «الَّذِی کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) یَدْأَبُ فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ فِی لَیَالِیهِ وَ أَیَّامِهِ»
این است که میگویند ماه شعبان ماه پیامبر(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) است. حال چرا پیامبر(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) این کار را میکردند؟ «بُخُوعاً لَکَ فِی إِکْرَامِهِ وَ إِعْظَامِهِ إِلَى مَحَلِّ حِمَامِهِ»؛ در پیامبر(صلیاللهعلیهوآلهوسلم)، تواضع عجیبی در مقابل پروردگار بود.
ما نمیتوانیم اینگونه باشیم، نمیگویم ما این کار را بکنیم؛ اما یاد بگیریم و قدمی جلو برویم، با دیروزمان فرق بکنیم. حال که وارد ماه شعبان شدیم، از طرفی به نفسمان بگوییم: اذیت نکن، بگذار با خدا آشتی کنیم، از طرف دیگر هم به عقلمان بگوییم: جلوتر بیا، بیشتر نورافشانی کن، بیشتر راهنمایی کن.