بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

♦ وَ سْئَلِ الْقَرْیَةَ الَّتی‏ کُنَّا فیها وَ الْعیرَ الَّتی‏ أَقْبَلْنا فیها وَ إِنَّا لَصادِقُونَ (82) قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَکُمْ أَنْفُسُکُمْ أَمْراً فَصَبْرٌ جَمیلٌ عَسَى اللَّهُ أَنْ یَأْتِیَنی‏ بِهِمْ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْعَلیمُ الْحَکیمُ (83) ♦

و از مردم شهری که در آن بودیم و کاروانی که همراهش آمدیم، جویا شو و ما قطعاً راستگو هستیم. گفت: [چنین نیست؛] بلکه نفس شما کاری را برای شما آراسته است. صبری جمیل [لازم است]، امید که خداوند همۀ آن‌ها را سوی من بازآورد که او دانای حکیم است.