بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

♦ قالَ إِنَّما أَشْکُوا بَثِّی وَ حُزْنی‏ إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ (86) یا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَ أَخیهِ وَ لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُونَ (87) فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَیْهِ قالُوا یا أَیُّهَا الْعَزیزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقینَ (88) ♦

گفت: من شرح درد و اندوه خویش را تنها با خدا می‌گویم و از خداوند چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید. ای پسران من، بروید و از یوسف و برادرش جست‌وجو کنید و از رحمت خدا نومید نشوید که از رحمت خداوند، جز کافران نومید نمی‌شوند. پس چون برادران بر او وارد شدند، گفتند: هان ای عزیز، ما و کسانمان را فقر و قحطی گرفته و سرمایه‌ای ناچیز آورده‌ایم، پس پیمانۀ ما را کامل کن و به ما صدقه بده که خدا صدقه‌دهندگان را پاداش می‌دهد.