بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ لَقَدْ کَانَ فِى قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌۭ لِّأُو۟لِى ٱلْأَلْبَـٰبِ ۗ مَا کَانَ حَدِیثًۭا یُفْتَرَىٰ وَلَـٰکِن تَصْدِیقَ ٱلَّذِى بَیْنَ یَدَیْهِ وَتَفْصِیلَ کُلِّ شَىْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (111) ♦

به یقین در سرگذشت آنان [رسولان و امّتشان] برای صاحبان خرد عبرتی است. [این قرآن] سخنی نیست که بتوان به دروغ بافت و لکن تصدیق‌کنندۀ چیزی است [از کتاب‌های آسمانی] که پیشاپیش اوست و تفصیل‌دهندۀ هر چیزی [از امور دینی و معارف معنوی] است و هدایت و رحمتی است برای مردمی که ایمان دارند.❋