بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

♦ أَ فَمَنْ کانَ عَلى‏ بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ یَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ وَ مِنْ قَبْلِهِ کِتابُ مُوسى‏ إِماماً وَ رَحْمَةً أُولئِکَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِهِ مِنَ الْأَحْزابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلا تَکُ فی‏ مِرْیَةٍ مِنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یُؤْمِنُونَ (17) ♦

آیا کسی که از جانب پروردگارش بر حجتی روشن است و شاهدی از طرف او در پی اوست، و پیش از او نیز کتاب موسی که پیشوا و رحمتی بود [گواه او است، دروغ می‌بافد؟] آن‌ها [که در پی حقیقت اند] به آن ایمان می‌آورند و هرکه از گروه‌ها به آن کافر شود آتش وعده‌گاه اوست. پس در آن [قرآن] تردید مکن که آن حق است و از جانب پروردگار توست ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند.