بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

♦أُولئِکَ لَمْ یَکُونُوا مُعْجِزینَ فِی الْأَرْضِ وَ ما کانَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ یُضاعَفُ لَهُمُ الْعَذابُ ما کانُوا یَسْتَطیعُونَ السَّمْعَ وَ ما کانُوا یُبْصِرُونَ (20) أُولئِکَ الَّذینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ (21) لا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ (22) ♦

آن‌ها در زمین عاجزکنندۀ خدا نبودند و جز خدا سرپرستی نداشتند. عذاب برای آنان دو چندان می‌شود، که نه توان شنیدن [آیات حق را] داشتند و نه می‌دیدند❋   آن‌ها کسانی هستند که به خود زیان زدند وآنچه به دروغ برساخته بودند از دست دادند. ❋ و ناگزیر آن‌ها در آخرت [از همه] زیان‌کار ترند. ❋