بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 ♦قالُوا یا شُعَیْبُ أَ صَلاتُکَ تَأْمُرُکَ أَنْ نَتْرُکَ ما یَعْبُدُ آباؤُنا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فی‏ أَمْوالِنا ما نَشؤُا إِنَّکَ لَأَنْتَ الْحَلیمُ الرَّشیدُ (87) قالَ یا قَوْمِ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ کُنْتُ عَلى‏ بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَ رَزَقَنی‏ مِنْهُ رِزْقاً حَسَناً وَ ما أُریدُ أَنْ أُخالِفَکُمْ إِلى‏ ما أَنْهاکُمْ عَنْهُ إِنْ أُریدُ إِلاَّ الْإِصْلاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ ما تَوْفیقی‏ إِلاَّ بِاللَّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیْهِ أُنیبُ (88) ♦

گفتند: اى شعیب! آیا نمازت تو را بر آن مى‌دارد که آنچه را پدرانمان مى‌پرستیدند رها کنیم یا در اموال خود هر طور که بخواهیم عمل نکنیم؟ همانا تو مردى بردبار و فرزانه‌اى [پس چرا ما را محدود مى‌کنى؟‌]. ❋ گفت: اى قوم من! چه مى‌گویید اگر از جانب پروردگارم دلیلى روشن داشته باشم و او مرا موهبتى نیکو [نبوت] عطا کرده باشد [آیا مى‌توانم از فرمانش سرپیچى کنم؟] و من نمى‌خواهم در آنچه شما را از آن باز مى‌دارم خود خلاف آن کنم و تا آن جا که بتوانم جز اصلاح نمى‌خواهم و توفیق من منحصرا با خداست، تنها بر او توکل کرده ام و به‌سوی او روی می‌آورم.