بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 ♦وَ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی رَحیمٌ وَدُودٌ (90) قالُوا یا شُعَیْبُ ما نَفْقَهُ کَثیراً مِمَّا تَقُولُ وَ إِنَّا لَنَراکَ فینا ضَعیفاً وَ لَوْ لا رَهْطُکَ لَرَجَمْناکَ وَ ما أَنْتَ عَلَیْنا بِعَزیزٍ (91) قالَ یا قَوْمِ أَ رَهْطی‏ أَعَزُّ عَلَیْکُمْ مِنَ اللَّهِ وَ اتَّخَذْتُمُوهُ وَراءَکُمْ ظِهْرِیًّا إِنَّ رَبِّی بِما تَعْمَلُونَ مُحیطٌ (92) ♦

و از پروردگار خود آمرزش بخواهید، سپس به سوى او بازگردید که پروردگار من مهربان و دوستدار [بندگان‌] است. ❋ گفتند: اى شعیب! بسیارى از آنچه را که مى‌گویى نمى‌فهمیم و ما به راستى تو را در میان خود ناتوان مى‌بینیم، و اگر [به احترام‌] عشیره‌ات نبود سنگسارت مى‌کردیم، و تو بر ما غالب نیستى. ❋ گفت: اى قوم من! آیا عشیره‌ى من در نزد شما عزیزتر از خداست که او را پشت سر نهاده‌اید؟ بى‌تردید پروردگار من به آنچه مى‌کنید احاطه دارد.