بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 ♦فَلَوْ لا کانَ مِنَ الْقُرُونِ مِنْ قَبْلِکُمْ أُولُوا بَقِیَّةٍ یَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسادِ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ قَلیلاً مِمَّنْ أَنْجَیْنا مِنْهُمْ وَ اتَّبَعَ الَّذینَ ظَلَمُوا ما أُتْرِفُوا فیهِ وَ کانُوا مُجْرِمینَ (116) وَ ما کانَ رَبُّکَ لِیُهْلِکَ الْقُرى‏ بِظُلْمٍ وَ أَهْلُها مُصْلِحُونَ (117) ♦

از چه رو در میان نسل‌هاى پیش از شما خردمندانى نبودند که [مردم را] از فساد در زمین نهى کنند [تا گرفتار عذاب نشوند]؟ جز اندکى از کسانى از آن‌ها که نجاتشان دادیم و کسانى که ستم کردند، در رفاه و خوشگذرانى غوطه‌ور شدند. ❋ و پروردگارت بر آن نبوده که شهرها را در حالى که مردمش درستکارند به ستم هلاک کند.