بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

♦ وَ هُوَ الَّذی مَدَّ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ فیها رَواسِیَ وَ أَنْهاراً وَ مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ جَعَلَ فیها زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهارَ إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (3) وَ فِی الْأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجاوِراتٌ وَ جَنَّاتٌ مِنْ أَعْنابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخیلٌ صِنْوانٌ وَ غَیْرُ صِنْوانٍ یُسْقى‏ بِماءٍ واحِدٍ وَ نُفَضِّلُ بَعْضَها عَلى‏ بَعْضٍ فِی الْأُکُلِ إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ (4) ♦

و اوست که زمین را بگسترد و در آن کوه‌های استوار و رودها پدید آورد و در آن از هرگونه میوه‌ای جفت‌جفت آفرید. شب را بر روز می‌پوشاند. قطعاً در این‌ها آیاتی است برای مردمی که تفکر کنند و در زمین قطعه‌هایی کنار هم قرار دارد [که با هم متفاوتند] و باغ‌هایی از انگور و زراعت و نخل‌هایی از یک ریشه و غیر یک ریشه که همۀ آن‌ها با یک آب سیراب می‌شوند و بعضی را بر بعضی دیگر در محصول برتری می‌دهیم. بی‌گمان در این‌ها برای مردمی که تعقل می‌کنند، دلایل روشنی است.