بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦  وَأَوْحَىٰ رَبُّکَ إِلَى ٱلنَّحْلِ أَنِ ٱتَّخِذِى مِنَ ٱلْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ ٱلشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ (68) ثُمَّ کُلِى مِن کُلِّ ٱلثَّمَرَ‌ٰتِ فَٱسْلُکِى سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا ۚ یَخْرُجُ مِنۢ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَ‌ٰنُهُۥ فِیهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاسِ ۗ إِنَّ فِى ذَ‌ٰلِکَ لَأَیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (69) ♦

و پروردگارت به زنبور عسل وحی کرد [در طبیعت وی شوق و توان این عمل را قرار داد] که از کوه‌ها و درختان و از داربست‌هایی که می‌زنند خانه‌هایی [به تناسب حال خود] فراگیر. ❋ سپس از همۀ میوه‌ها [و شیرۀ درختان و گیاهان] بخور، آن‌گاه راه‌های [غریزی] پروردگارت را [در تبدیل مواد اولیه به عسل] به رامی و انقیاد بپوی و در رفت‌و‌آمد بین خانه و محل ثمره، راه‌های الهامی خدا را بدون آزار احدی بپیمای. از درون شکم آن‌ها مواد قابل آشامیدن رنگارنگی بیرون می‌آید که در آن برای مردم شفاست. حقّا که در این [فن شربت و داروسازی و در کیفیت زندگی سازندۀ آن) نشانه‌ای است برای گروهی که می‌اندیشند. ❋