بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦  إِنَّمَا یَفْتَرِى ٱلْکَذِبَ ٱلَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِـَٔایَـٰتِ ٱللَّهِ ۖ وَأُو۟لَـٰٓئِکَ هُمُ ٱلْکَـٰذِبُونَ (105) مَن کَفَرَ بِٱللَّهِ مِنۢ بَعْدِ إِیمَـٰنِهِۦٓ إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُۥ مُطْمَئِنٌّۢ بِٱلْإِیمَـٰنِ وَلَـٰکِن مَّن شَرَحَ بِٱلْکُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ ٱللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ (106) ♦

[چنین نیست که این کتاب را پیامبر به دروغ به خدا بسته، یا معانی را از دیگران گرفته و الفاظ را خود بافته، زیرا] تنها کسانی دروغ‌پردازی می‌کنند که به آیات خدا ایمان نمی‌آورند [نه پیامبر] و آن‌هایند که دروغ‌گوی‌اند. ❋ کسانی که پس از ایمانشان، به خدا کفر ورزند [نه هر کافر] بلکه آنان که سینۀ خود به کفر خرسند و گسترده کنند بر آن‌ها غضبی از سوی خداوند است و عذابی بزرگ دارند، مگر کسی که [به گفتار کفر] مجبور شود در حالی که قلبش مطمئن به ایمان باشد [که مورد غضب خدا نیست]. ❋