بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ یَوْمَ تَأْتِى کُلُّ نَفْسٍۢ تُجَـٰدِلُ عَن نَّفْسِهَا وَتُوَفَّىٰ کُلُّ نَفْسٍۢ مَّا عَمِلَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ (111) وَضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلًا قَرْیَةً کَانَتْ ءَامِنَةً مُّطْمَئِنَّةً یَأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن کُلِّ مَکَانٍ فَکَفَرَتْ بِأَنْعُمِ ٱللَّهِ فَأَذَ‌ٰقَهَا ٱللَّهُ لِبَاسَ ٱلْجُوعِ وَٱلْخَوْفِ بِمَا کَانُوا۟ یَصْنَعُونَ (112) ♦

[به یاد آر] روزی که هر نفسی می‌آید در حالی که مجادله و دفاع از خویش می‌کند و به هر کسی [پاداش متناسب] آنچه کرده [و یا تجسم عینی آن] به نحو کامل داده می‌شود و به آن‌ها ستم نمی‌شود [از استحقاقشان کم نمی‌گردد]. ❋ و خداوند [برای عاقبت طغیان و کفران نعمت] مثلی زده: مجتمعی را که آسوده و آرام [از دشمن و حوادث] بودند، روزی‌شان فراوان از همه جا می‌رسید، پس نعمت‌های خدا را ناسپاسی کردند، خداوند هم به سزای آنچه می‌کردند لباس گرسنگی و ترس را به آن‌ها پوشانید و طعم آن را به آن‌ها چشانید.❋