بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ وَیَدْعُ ٱلْإِنسَـانُ بِٱلشَّرِّ دُعَآءَهُۥ بِٱلْخَیْرِ ۖ وَکَانَ ٱلْإِنسَانُ عَجُوُلًا (11) ♦

و انسان [از روی جهل به واقع، و یا در حال غضب] شر و ضرر را [از خدا] می‌طلبد همان‌گونه که خیر را می‌طلبد، و انسان [ذاتاً] شتاب‌زده است [هر چه را هوای نفسش اقتضا کرد بدون تأمل در عاقبت آن می‌طلبد). ❋