بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِى هَـٰذَا ٱلْقُرْءَانِ لِیَذَّکَّرُوا۟ وَمَا یَزِیدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا (41) قُل لَّوْ کَانَ مَعَهُۥٓ ءَالِهَةٌ کَمَا یَقُولُونَ إِذًا لَّٱبْتَغَوْا۟ إِلَىٰ ذِى ٱلْعَرْشِ سَبِیلًا (42) سُبْحَـٰنَهُۥ وَتَعَـٰلَىٰ عَمَّا یَقُولُونَ عُلُوًّا کَبِیرًا (43)♦

و حقّا که ما در این قرآن [درباره توحید و نفی شریک خدا و معارف دیگر] بیانات گوناگونی آوردیم تا یاد آرند و پند گیرند امّا جز نفرت و گریز در آن‌ها نمی‌افزاید. ❋ بگو: اگر چنان‌که آن‌ها می‌گویند با خداوند معبودهایی وجود داشت در آن حال حتماً به سوی خدای صاحب عرش راهی می‌جستند [تا بر او برتری جویند و او را ساقط کنند، یا در ملک او شریک شوند و یا حداقل در نزد او مقرب گردند] ❋ [خداوند] منزه است و برتری دارد از آنچه آن‌ها می‌گویند، برتری بزرگ.❋