بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ وَإِن کَادُوا۟ لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ ٱلَّذِىٓ أَوْحَیْنَآ إِلَیْکَ لِتَفْتَرِىَ عَلَیْنَا غَیْرَهُۥ ۖ وَإِذًا لَّٱتَّخَذُوکَ خَلِیلًا (73) وَلَوْلَآاَن ثَبَّتْنَـٰکَ لَقَدْ کِدتَّ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْـئًا قَلِیلًا (74) إِذًا لَّأَذَقْنَـٰکَ ضِعْفَ ٱلْحَیَوٰةِ وَضِعْفَ ٱلْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَکَ عَلَیْنَا نَصِیرًا (75)♦

و حقیقت این است که نزدیک بود که [مشرکان] تو را از آنچه ما به تو وحی کرده‌ایم [از توحید و روش عملی در دین] منحرف سازند تا غیر آن را بر ما افترا بندی [و از بت‌ها تجلیل کنی] و در این حال حتماً تو را دوست خود می‌گرفتند. ❋ و اگر نه این بود که تو را [به واسطۀ مقام عصمت و محافظت فرشتگان] ثابت‌قدم و استوار کردیم همانا نزدیک می‌شد که به سوی آن‌ها اندکی میل کنی. ❋ در آن صورت ما تو را دو برابر عذاب دنیا و دو برابر عذاب آخرت می‌چشاندیم [دو برابر عذاب دیگران بر همان جرم در دنیا و در آخرت] سپس برای خود یاوری در مقابل ما نمی‌یافتی.❋