بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِٱلَّذِىٓ أَوْحَیْنَآ إِلَیْکَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَکَ بِهِۦ عَلَیْنَا وَکِیلًا (86) إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ ۚ إِنَّ فَضْلَهُۥ کَانَ عَلَیْکَ کَبِیرًا (87) قُل لَّئِنِ ٱجْتَمَعَتِ ٱلْإِنسُ وَٱلْجِنُّ عَلَىٰٓ أَن یَأْتُوا۟ بِمِثْلِ هَـٰذَا ٱلْقُرْءَانِ لَا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِۦ وَلَوْ کَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیرًا (88)♦

و اگر بخواهیم بی‌تردید آنچه را به سوی تو وحی کرده‌ایم [که درواقع روح جامعه است] از بین می‌بریم [و صفحه فکرت خالی می‌ماند] آن‌گاه برای خود متکفّل بازگرفتن آن را در مقابل ما پیدا نمی‌کنی. ❋ لکن [آنچه به تو داده] رحمتی است از پروردگارت [که قابل بازگرفتن نیست] زیرا که به یقین فضل او همواره بر تو بزرگ است. ❋ بگو: بی‌تردید اگر طایفۀ انس و جن اجتماع کنند تا مانند این قرآن را [از نظر لفظ و معنی] بیاورند همانند آن را نخواهند آورد، هر چند یاور و پشتیبان یکدیگر باشند [زیرا انشاء کسی است که به همه اجزای عالم احاطۀ وجودی و توانی و علمی دارد].❋