بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦  قُلِ ٱدْعُوا۟ ٱللَّهَ أَوِ ٱدْعُوا۟ ٱلرَّحْمَـٰنَ ۖ أَیًّامَّا تَدْعُوا۟ فَلَهُ ٱلْأَسْمَآءُ ٱلْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِکَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَٱبْتَغِ بَیْنَ ذَ‌ٰلِکَ سَبِیلًا (110)  وَقُلِ ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ ٱلَّذِى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُن لَّهُۥ شَرِیکٌ فِى ٱلْمُلْکِ وَلَمْ یَکُن لَّهُۥ وَلِىٌّ مِّنَ ٱلذُّلِّ ۖ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیرًا (111)♦

بگو: اللَّه را بخوانید یا رحمان را بخوانید [اسمی را که بر ذات واجب یگانه واجد همه کمالات وضع شده، یا اسمی را که به لحاظ صفات او وضع شده] هر یک را بخوانید [اشاره بر یک ذات پاک است] زیرا برای او بهترین نام‌هاست [که برخی دلالت برذات و برخی بر صفات ذات و برخی بر صفات فعل دارد] و نمازهایت را خیلی بلند مخوان [که فریاد گفته شود] و خیلی هم آهسته مخوان [که خود نیز نشنوی] و میان این دو راهی بطلب [که نمازهای جهریه و اخفاتیه هر دو با اختلاف پیدا بودن جوهره صوت وپیدا نبودن آن در آن راه باشد و یا آنکه همۀ نمازها را بلند مخوان و همه را آهسته مخوان، بلکه راهی میان این دو بجوی که برخی را به جهر و برخی را به اخفات بخوان]. ❋ و بگو: هر گونه ستایش از آن خداست، خدایی که فرزندی نگرفته [زیرا مقدمات تولد فرزند و ثمرات پس از تولد در حق او محال است] و او را شریکی در سلطه و حکومت [بر عالم هستی] و مالکیت حقیقی [بر اجزای آن] نیست، و او را از روی [بیم و نیاز و] مذلّت، یاور و سرپرست و دوستی نیست، و او را [در هر نماز و هر حال] تکبیر بگو و به بزرگی او اعتقاد کامل بیاب و در میان جامعه او را در حد توان خود بزرگ کن.❋