بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ وَکَذَ‌ٰلِکَ بَعَثْنَـٰهُمْ لِیَتَسَآءَلُوا۟ بَیْنَهُمْ ۚ قَالَ قَآئِلٌ مِّنْهُمْ کَمْ لَبِثْتُمْ ۖ قَالُوا۟ لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ ۚ قَالُوا۟ رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَٱبْعَثُوٓا۟ أَحَدَکُم بِوَرِقِکُمْ هَـٰذِهِۦٓ إِلَى ٱلْمَدِینَةِ فَلْیَنظُرْ أَیُّهَآ أَزْکَىٰ طَعَامًا فَلْیَأْتِکُم بِرِزْقٍ مِّنْهُ وَلْیَتَلَطَّفْ وَلَا یُشْعِرَنَّ بِکُمْ أَحَدًا (19) ♦

و همان‌گونه [که به اعجاز در خوابشان کردیم دوباره] آن‌ها را برانگیختیم تا از یکدیگر بپرسند [و حقیقت امرشان و سقوط دقیانوس بر آن‌ها روشن شود). گوینده‌ای از آنان گفت: چقدر [در اینجا در خواب] مانده‌اید؟ گفتند: یک روز یا مقداری از روز مانده‌ایم [و گروهی دیگر چون موهای بدن و ناخن‌ها را غیر عادی یافتند] گفتند: پروردگارتان به مقداری که مانده‌اید داناتر است؛ حال یکی از خودتان را با این [پول] نقره به سوی شهر [شهری که از آن فرار کرده‌ایم] بفرستید و باید درست بنگرد که کدام‌یک از [اهالی] آنجا طعامش پاکیزه‌تر است تا از آن برای شما روزی‌ای بیاورد و البته باید ملاطفت و نرمش نشان دهد و احدی را از حال شما آگاه نسازد.❋