بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ وَدَخَلَ جَنَّتَهُۥ وَهُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِۦ قَالَ مَآ أَظُنُّ أَن تَبِیدَ هَـٰذِهِۦٓ أَبَدًا (35) وَمَآ أَظُنُّ ٱلسَّاعَةَ قَآئِمَةً وَلَئِن رُّدِدتُّ إِلَىٰ رَبِّى لَأَجِدَنَّ خَیْرًا مِّنْهَا مُنقَلَبًا (36) قَالَ لَهُۥ صَاحِبُهُۥ وَهُوَ یُحَاوِرُهُۥٓ أَکَفَرْتَ بِٱلَّذِى خَلَقَکَ مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّیٰکَ رَجُلًا (37)♦

و در حالی که [از نظر سوء عقیده و عمل] ستمکار به نفس خویش بود [همراه رفیقش] به باغ خویش درآمده، گفت: گمان نمی‌کنم هیچ گاه این باغ فنا پذیرد!❋ و گمان نمی‌کنم قیامت برپا شود و اگر هم به سوی پروردگارم بازگردانده شوم بی‌تردید [در آن عالم] بهتر از این جای بازگشت خواهم یافت. ❋ رفیق [مؤمن] او در حالی که با وی در گفتگو بود [در ردّ انکار قیامت] به او گفت: آیا به کسی که تو را از خاک، سپس از نطفه آفرید، آن‌گاه به صورت مردی کامل درآورد کفر ورزیدی؟ [انکار قیامت به اعتقاد استقلال خود و اسباب ظاهریه در مقابل خدا شرک در ربوبیّت و کفر به حقّ است.]❋