بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ فَحَمَلَتْهُ فَٱنتَبَذَتْ بِهِۦ مَکَانًا قَصِیًّا (22) فَأَجَآءَهَا ٱلْمَخَاضُ إِلَىٰ جِذْعِ ٱلنَّخْلَةِ قَالَتْ یَـٰلَیْتَنِى مِتُّ قَبْلَ هَـٰذَا وَکُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا (23) فَنَادَىٰهَا مِن تَحْتِهَآ أَلَّا تَحْزَنِى قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِیًّا (24) وَهُزِّىٓ إِلَیْکِ بِجِذْعِ ٱلنَّخْلَةِ تُسَـٰقِطْ عَلَیْکِ رُطَبًا جَنِیًّا (25)♦

[فرشته روح در مریم بدمید] پس او [به ناگاه] به عیسی باردار گردید، پس با حمل خویش خود را به مکان دوردستی کنار کشید. ❋ پس درد زاییدن او را قهراً به سوی تنۀ خشک درخت خرما کشانید، [از ناراحتی درد و بیم رسوایی] گفت: ای کاش قبل از این می‌مردم و به کلی فراموش می‌شدم. ❋  پس [به ناگاه فرزندش] از زیر [پای] او ندا داد که اندوه مخور، همانا خداوند در زیر پایت جویی روان و [فرزندی بزرگوار] قرار داده است. ❋ و درخت خرما را به سوی خویش حرکت ده تا برای تو خرمای تازه چیده فرو ریزد.❋