بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ فَکُلِى وَٱشْرَبِى وَقَرِّى عَیْنًا ۖ فَإِمَّا تَرَیِنَّ مِنَ ٱلْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِىٓ إِنِّى نَذَرْتُ لِلرَّحْمَـٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُکَلِّمَ ٱلْیَوْمَ إِنسِیًّا (26) فَأَتَتْ بِهِۦ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُۥ ۖ قَالُوا۟ یَـٰمَرْیَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَیْـًٔا فَرِیًّا  (27) یَـٰٓأُخْتَ هَـٰرُونَ مَا کَانَ أَبُوکِ ٱمْرَأَ سَوْءٍ وَمَا کَانَتْ أُمُّکِ بَغِیًّا (28) فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ ۖ قَالُوا۟ کَیْفَ نُکَلِّمُ مَن کَانَ فِى ٱلْمَهْدِ صَبِیًّا (29) قَالَ إِنِّى عَبْدُ ٱللَّهِ ءَاتَىٰنِىَ ٱلْکِتَـٰبَ وَجَعَلَنِى نَبِیًّا (30) وَجَعَلَنِى مُبَارَکًا أَیْنَ مَا کُنتُ وَأَوْصَـٰنِى بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱلزَّکَوٰةِ مَا دُمْتُ حَیًّا (31) وَبَرًّۢا بِوَ‌ٰلِدَتِى وَلَمْ یَجْعَلْنِى جَبَّارًا شَقِیًّا (32)♦

پس [از آن میوه] بخور و [از آن چشمه] بیاشام و چشم [به مولود جدید] روشن دار و اگر از مردم کسی را دیدی [با اشاره] بگو: همانا من برای خدای رحمان نذر روزه [سکوت] کرده‌ام، پس هرگز امروز با انسانی سخن نخواهم گفت. ❋ پس او را در حالی که در آغوش گرفته بود به سوی قوم خود آورد، گفتند: ای مریم، حقّا که تو کار عجیب و ناپسندی به جا آوردی! ❋ ای خواهر هارون، نه پدرت مرد بدی بود و نه مادرت بدکاره بود! ❋ پس اشاره کرد به سوی آن [کودک که از او بپرسید]، گفتند: چگونه با کسی که کودکی خرد در گهواره است سخن بگوییم؟!❋ [آن نوزاد به زبان آمد و] گفت: حقّا که من بنده خدایم، مرا [در این حال] کتاب [انجیل] داده و [در این سن] پیامبر قرار داده است. ❋و مرا هر کجا که باشم وجود پربرکتی ساخته و تا زنده هستم به نماز و زکات سفارش کرده است. ❋ و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده و متکبر و نافرمان و محروم از رحمت قرار نداده است.❋