بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

♦ قَالَ قَدْ أُوتِیتَ سُؤْلَکَ یَـٰمُوسَىٰ (36) وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَیْکَ مَرَّةً أُخْرَىٰٓ (37) إِذْ أَوْحَیْنَآ إِلَىٰٓ أُمِّکَ مَا یُوحَىٰٓ (38) أَنِ ٱقْذِفِیهِ فِى ٱلتَّابُوتِ فَٱقْذِفِیهِ فِى ٱلْیَمِّ فَلْیُلْقِهِ ٱلْیَمُّ بِٱلسَّاحِلِ یَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّى وَعَدُوٌّ لَّهُۥ ۚ وَأَلْقَیْتُ عَلَیْکَ مَحَبَّةً مِّنِّى وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَیْنِىٓ (39)♦

گفت: ای موسی، بی‌تردید همه خواسته‌ات به تو داده شد. ❋ و البته بار دیگری نیز تو را مشمول لطف خود ساختیم. ❋ آن‌گاه که به مادرت آنچه را که [دربارۀ نجات تو] لازم بود الهام قلبی کردیم. ❋ که او را در صندوقی بنه و آن را در دریا بیفکن، پس [ارادۀ تکوینی ما بر آن شد که] باید دریا او را به ساحل اندازد تا وی را کسی که دشمن من و دشمن اوست برگیرد. و بر تو از جانب خود محبتی [در دل‌ها] افکندم [برای مصالحی] و برای آنکه در زیر نظر خودم [به جهت تصدی مقام والایی] تربیت و ساخته شوی.❋