بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

 ♦ مَا یَأْتِیهِم مِّن ذِکْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا ٱسْتَمَعُوهُ وَهُمْ یَلْعَبُونَ (2) لَاهِیَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا۟ ٱلنَّجْوَى ٱلَّذِینَ ظَلَمُوا۟ هَلْ هَـٰذَآ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ ٱلسِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ (3) قَالَ رَبِّى یَعْلَمُ ٱلْقَوْلَ فِى ٱلسَّمَآءِ وَٱلْأَرْضِ ۖ وَهُوَ ٱلسَّمِیعُ ٱلْعَلِیمُ (4) ♦

هیچ تذکّر تازه‌ای [از وحی و قرآن و معجزه] از پروردگارشان بر آن‌ها نمی‌آید جز آنکه در حال بازی و سرگرمی [به هوا و هوس] آن را گوش می‌دهند [ولی جدّی نمی‌گیرند]. ❋ در حالی [وحی و قرآن را می‌شنوند] که دل‌هایشان مشغول [لهو و باطل] است و آنان- که ستم ورزیدند- رازگویی خود را پنهان داشته [گویند:] آیا این [محمّد] جز این است که بشری همانند شماست؟! آیا به سوی جادو می‌روید در حالی که خود می‌بینید! ❋ [پیامبر] گفت: [بیخود درگوشی سخن نگویید، زیرا] پروردگار من هر گفتاری را در آسمان و زمین می‌داند و اوست شنوا و دانا.❋