بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

 ♦ إِنَّ ٱلَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا ٱلْحُسْنَىٰٓ أُو۟لَـٰٓئِکَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ (101) لَا یَسْمَعُونَ حَسِیسَهَا ۖ وَهُمْ فِى مَا ٱشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَـٰلِدُونَ (102) لَا یَحْزُنُهُمُ ٱلْفَزَعُ ٱلْأَکْبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلْمَلَـٰٓئِکَةُ هَـٰذَا یَوْمُکُمُ ٱلَّذِى کُنتُمْ تُوعَدُونَ (103) ♦

البته کسانی که از ما برای آن‌ها [به خاطر ایمانشان در دنیا وعده] نیکی گذشته [به آنان وعده آمرزش، شفاعت و بهشت داده‌ایم] آنان از آن آتش به دور نگاه داشته خواهند بود. ❋ آن‌ها اندک صدای آن را هم [در حال گذشتن از صراط و پس از آن] نمی‌شنوند و در آنچه دل‌هایشان میل کند [از نعمت‌های بهشتی] جاودانند. ❋ آن وحشت بزرگ آنان را غمگین نمی‌کند و فرشتگان [با تبریک و تهنیت] به استقبالشان می‌آیند [و می‌گویند]  این همان روز شماست که [در دنیا] به آن وعده داده می‌شدید.❋