بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیمِ

 ♦ وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن یَعْبُدُ ٱللَّهَ عَلَىٰ حَرْفٍ ۖ فَإِنْ أَصَابَهُۥ خَیْرٌ ٱطْمَأَنَّ بِهِۦ ۖ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ ٱنقَلَبَ عَلَىٰ وَجْهِهِۦ خَسِرَ ٱلدُّنْیَا وَٱلْءَاخِرَةَ ۚ ذَ‌ٰلِکَ هُوَ ٱلْخُسْرَانُ ٱلْمُبِینُ (11) یَدْعُوا۟ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا یَضُرُّهُۥ وَمَا لَا یَنفَعُهُۥ ۚ ذَ‌ٰلِکَ هُوَ ٱلضَّلَـٰلُ ٱلْبَعِیدُ (12)  یَدْعُوا۟ لَمَن ضَرُّهُۥٓ أَقْرَبُ مِن نَّفْعِهِۦ ۚ لَبِئْسَ ٱلْمَوْلَىٰ وَلَبِئْسَ ٱلْعَشِیرُ (13)♦

و از مردم کس هست که خدا را یک طرفه می‌پرستد [در اعتقاد مردّد، و در عمل معلّق است] پس اگر خیری [ثروت، صحت، مقام] به او رسید بدان دلگرم شود و چون آزمونی [ضرری در مال و جان] به او رسید رخ برتافته برمی‌گردد. چنین کسی در دنیا و آخرت خود زیان کرده است [در دنیا اعمالش حبط و در آخرت گرفتار کیفر شرک و فسق است]، این است همان زیان آشکار.❋ او به جای خداوند چیزی را می‌خواند [مانند بت] که نه به او ضرری می‌زند و نه سودی می‌رساند؛ این است همان گمراهی دور و دراز. ❋ کسی را می‌خواند که حتماً زیانش [بیشتر و] نزدیک‌تر از سود اوست [زیانش آثار شرک و سودش موهومی است]. چه بد یاور و سرپرست و چه بد معاشر و همدمی است!❋