ایشان در نخستین برخورد، با هیبت الهی خود، انسان را تحت تأثیر قرار می دادند و با لبخند محبت آمیزی که از خلق و خوی مؤمنانه شان نشئت می گرفت، بیننده را به صمیمیتی روح افزا فرا می خواندند. چند لحظه همراهی با ایشان کافی بود تا آدمی شیفته رفتار و گفتار و خلق و خوی بی نظیرشان شود.

 

زمین از نگاه نافذشان بیش از همه بهره می برد. کلام لغو و بیهوده از راهیابی به زبان پاکشان بی نصیب بود.

 

معجونی از مهربانی و جدیت را چنان ماهرانه به هم آمیخته بودند که برای هر مذاقی دلنشین و گوارا بود. ایشان پیر و جوان و خرد و کلان را چنان به لطف خود نوازش می کردند که همه از همراهی شان لذت می بردند.

 

او مجتهدی بود با تقوای کامل و آراسته به مکارم  اخلاق، حریص بر انجام دادن اعمال صالح، واعظ و روضه خوان حضرت سیدالشهداء علیه السلام و خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام، بخشندۀ اموال و نعمت های دنیایی، بخیل در سپری کردن لحظه های عمر و مأنوس با آیات کتاب خدا و ادعیه و اذکار.